GadeSound

Kompletuję sobie powolutku biblioteki orkiestrowe, czasem narzekając na to i owo, a czasem to i owo chwaląc. Tymczasem w odległej przeszłości, bo będzie już niemal 10 lat, kupiłem przecież EastWest Hollywood Orchestra Silver , parę miesięcy później zamienioną na wersję Gold . To kompletna orkiestra, czyli jest sekcja smyczkowa, obie sekcje dęte i rozmaite perkusjonalia - dlaczego zatem jej nie używam? Pamiętam, że początkowo byłem nią zachwycony (zresztą stąd aktualizacja do wersji Gold ) - ale ostatecznie podjąłem decyzję o jej porzuceniu . Używam wesji Hollywood Orchestra w jej starszej odsłonie, używającej programu Play - obecnie od paru lat obowiązuje przebudowana wersja oparta o player Opus - z tą nową wersją nie miałem styczności, choć podobno jest zdecydowanie lepsza technicznie. Jakoś nie korciło mnie do aktualizacji. Gdyby ktoś był ciekaw, pięć lat temu pojawił się wpis na blogu dotyczący tej biblioteki, natomiast skupiał się on przede wszystkim na długich czasach ład...

Dzisiaj ewenement, czyli utwór, który opublikowałem dwukrotnie. Pod koniec stycznia, kiedy wzmożenie "mock-upowe" było znaczne, opracowałem Torreadorów Georgesa Bizeta, z opery "Carmen". Utwór raczej znany, a samo nagranie zostało dość ciepło przyjęte na moim Facebooku . Były to czasy, gdy za smyczki odpowiadała biblioteka BBC Symphony Orchestra , a za instrumenty dęte blaszane - Cinematic Studio Brass . Za to znaczną część instrumentów dętych drewnianych obsadzała już grupka Berlin Woodwinds - choć nie wszystkie, bo byłem dopiero w fazie kompletowania. Tak czy owak, nagranie się podobało, nawet ja byłem zadowolony - prawie, bo nie do końca potrafiłem zagrać główną melodię smyczkami z BBC . Berlin Strings od Orchestral Tools wydały mi się trochę "za małe", ale kiedy w moim narzędziowniku pojawiła się biblioteka Cinematic Studio Strings , pokusa ich wykorzystania zwyciężyła i przystąpiłem do podmiany: Nowa, II wersja - ciekawe, czy ktokolwiek poza...

Wczoraj został opublikowany drugi odcinek "Wirtualnej orkiestry": Przypomnę, że jest to fragment cyklu materiałów o tworzeniu aranżacji orkiestrowych , ze szczególnym uwzględnieniem Studio One .

Wiecie nie od dzisiaj, że lubię programistyczne perełki, prawda? I nie od dzisiaj jestem wielkim admiratorem na przykład Modartt Pianoteq , czyli fortepianu całkowicie syntetycznego, a jednak brzmiącego nad wyraz prawdziwie. Do tej samej kategorii, czyli instrumentów modelowanych fizykalnie, należą propozycje włoskiej firmy Audio Modeling - a i z nimi miałem do czynienia. Początkowo reagowałem entuzjastycznie , ale potem nieco mi przeszło . Potencjał jest w tych rozwiązaniach bardzo duży i myślę, że docelowo biblioteki samplowane zostaną zastąpione przez instrumenty modelowane, jeśli nie całkowicie, to w dużej części. SWAM Saxophones pojawiły się u mnie nie bez powodu jednak - w poszukiwaniu dobrego brzmienia saksofonów na potrzeby "Boléro" Maurice'a Ravela postanowiłem wypróbować testową wersję SWAM i... okazało się, że brzmi na tyle dobrze, na tyle lepiej od Orchestral Tools Duplex Saxophones , że została. Nie do końca dla mnie Jeszcze w lutym opisywałem Nor...

Stream Decka używam już dwa miesiące (a od niedawna także w wersji XL ). Jeszcze właśnie przy opisie wersji XL narzekałem na kłopoty z wykorzystaniem Stream Decka w Affinity Designerze 2 - a tymczasem może i nie udało się całkowicie wyeliminować problemów, jednak doszedłem do pewnego kompromisu, dzięki któremu Designera i Stream Decka da się używać w parze. Podkreślę, że sprawa dotyczy wersji 2 Designera - wersja pierwsza była bowiem jeszcze "normalną" aplikacją, z dostępnym plikiem exe , więc skonfigurowanie jej nie przedstawia żadnego problemu. Designer 2 to już aplikacja dostosowana do Windows Store i nie jest łatwo zbudować dla niej konfigurację Stream Decka - nawet jeśli znajdziemy na dysku plik exe , to znajduje się on w folderze zależnym od aktualnej wersji. Po zainstalowaniu nowszej wersji (np. przejściu z 2.5.5 na 2.5.6) katalog się zmieni i ścieżkę trzeba będzie ręcznie aktualizować. Co do Stream Decka , to obojętnie, czy korzystamy z wersji "małe...

Seria Cinematic ma już swoje lata na karku, ale nadal pozostaje unikalna i brzmi co najmniej nieźle - a według niektórych, brzmi po prostu rewelacyjnie. Ja jestem z moją oceną gdzieś pomiędzy, ale o szczegółach opowiem za chwilkę, teraz zapraszając jeszcze do zapoznania się z materiałem na temat Cinematic Studio Brass , bowiem wiele przemyśleń dotyczących obu bibliotek jest wspólnych. Złe miłego początki Początki moich kontaktów z Cinematic Studio Strings były trudne - i dotyczy to nie tylko CSS , ale także Cinematic Studio Solo Strings , bowiem korzystając ze sporej zniżki kupowałem obie biblioteki łącznie. Na początku pojawił się problem z płatnością przez platformę FastSpring Order , która kończyła transakcje błędem, mimo że środki były dostępne i nawet przez FastSpring zweryfikowane. Komunikacja z supportem była szybka, ale dość oporna - nie mogłem się dowiedzieć, na czym polega problem, bo serwis uparcie twierdził, że nie mam środków na koncie. Dość nieoczekiwanie moim sp...

Uwertura z "Wesela Figara" od zawsze mi się podobała, więc zamiast orkiestrowej wersji "Eine kleine Nachtmusik" na warsztat trafił właśnie ten utwór. Było to już jakiś czas temu, kiedy zaczynałem dopiero testować Berlin Strings od Orchestral Tools . Zafascynowały mnie "szybkie" artykulacje, o których wspominałem przy okazji "Lotu trzmiela" - do Mozarta okazały się jak znalazł. W aranżacji można też usłyszeć flet i obój z Berlin Woodwinds , sekcję dętą blaszaną z Cinematic Studio Brass oraz BBC Symphony Orchestra , skąd wziąłem perkusjonalia oraz inne, brakujące instrumenty - między innymi wiolonczele i kontrabasy, których jeszcze wówczas nie miałem w odmianie od Orchestral Tools . Jest to zatem klasyczny "potwór Frankensteina", gdzie wszystko jest z innej parafii: Utwór należy do kategorii tych, które przygotowałem bardzo szybko i byłem bardzo zadowolony aż do... kolejnego dnia. Tak to czasem jest, jak się nie daje odpocząć słuch...

Po długich wahaniach zapoczątkowałem nowy cykl filmików na moim youtube'owym kanale : Cykl ma na celu pokazanie, czego nauczyłem się - szczególnie podczas ostatnich miesięcy - jeśli chodzi o przygotowywanie utworów orkiestrowych. Rzecz jasna, nie jest to żaden poradnik dla muzyków, nie planuję wciskać tam żadnej teorii lubi wiedzy, której nie posiadam. To będą filmy czysto techniczne, może nawet bardziej z obsługi Studio One i bibliotek orkiestrowych niż orkiestracji jako takiej. Planowanych jest sześć odcinków: jeden zrobiony, jeden w montażu, reszta ma dopiero szkieletowe scenariusze. Termin ukończenia - póki co brak, czyli "będzie kiedy będzie". Przy okazji odświeżam też wiedzę o DaVinci Resolve , bo - jak się okazało - sporo rzeczy zdążyłem zapomnieć. Trzymajcie kciuki!

Kiedy zaczynałem używać Stream Decka , jeszcze w wersji "małej", nie przypuszczałem, że aż tak przypadnie mi do gustu. Po ostatecznym fiasku klawiaturki DOIO było to bardzo przyjemne zaskoczenie - ot, kawałek sprzętu na tyle dobrze przemyślany i wykonany, że da się niemal od niego uzależnić... Duży może więcej - wiadomo Stream Deck Mk2 jest super i używam go nadal, jednak dość szybko okazało się, że wiele programów aż prosi się o skorzystanie z większej liczby przycisków. Studio One czy DaVinci Resolve to najlepsze przykłady - strasznie fajnie jest mieć pod ręką jak najwięcej przydatnych funkcji, do których albo nie pamiętamy skrótów klawiaturowych, albo z musu są one zdefiniowane jako dość nieporęczne, zwłaszcza przy wykorzystaniu tylko jednej dłoni, bo druga operuje w tym samym czasie myszką. Więcej przycisków = konfiguracja Studio One rozrosła się! Zamówiłem zatem większy model, a mały - no cóż, nadal stoi na biurku i służy jako szybki "uruchamiacz...

Aż mi autentycznie wstyd, że używam tej biblioteki tak długo, a napisałem o niej tylko w kontekście wykorzystania artykulacji w Studio One . A przecież to dość istotna biblioteka, dzięki której parę ważnych dla mnie utworów nagrałem, a bez niej byłoby to niemożliwe... Czym się wyróżnia? CSB , że pozwolę sobie używać tego skrótu zamiast pełnej nazwy, jest biblioteką specyficzną. Wpisuje się w styl i logikę wszystkich bibliotek Alexa Walbanka, czyli Cinematic Studio Series . Wszystkie one mają bardzo podobny interfejs użytkownika, podobny sposób działania i bardzo charakterystyczne brzmienie. Interfejs użytkownika jest niewielki i prosty do opanowania Jest to brzmienie nie tak konturowe i mocne jak na przykład w Jaegerze od Audio Imperia , nie jest to także miękka klasyka jak w przypadku BBC Symphony Orchestra . W przypadku "blach" jest ostro i metalicznie, w przypadku smyczków i dętych drewnianych - ładnie, okrągło i romantycznie. Jeśli miałbym jakoś opisać cały zesta...

O przygotowywaniu mock-upu "V symfonii" Beethovena pisałem w pierwszej połowie stycznia , a dzisiaj, ponad miesiąc później, mam przyjemność obwieścić koniec prac nad tymże mock-upem . Trochę to trwało, w międzyczasie przygotowywałem także inne utwory, ale koniec końców jest całość! Dlaczego tak długo? Można się spierać, czy miesiąc to dużo czy nie. Moim zdaniem - poszło mi szybciej, niż się spodziewałem. Ale z drugiej strony, czas był potrzebny, żeby móc odpocząć i nabrać dystansu. To w ogóle ciekawy temat na osobne rozważania, nawiasem mówiąc - mam na myśli owo nabieranie dystansu do własnej pracy z perspektywy czasu, kiedy już przestajemy pamiętać, ile nas kosztowało zrobienie czegoś, a oceniamy tylko efekt. Bo mimo wszystko człowiek ma tendencję do przymykania oka na niedoróbki, usprawiedliwiając się poniesionym trudem, czyż nie? Przygotowanie każdej z części "V symfonii" zajmowało średnio tydzień, ale nie jednym ciągiem. Pracowałem np. jeden dzień nad ...

Prace postępują, kolejne utwory pojawiają się na mojej YouTube'owej playliście i coraz mniejszy powinien być mój apetyt na nowe instrumenty. Jest jednak pewna grupa, której dotąd dość skutecznie unikałem - saksofony. Przyznam się, że nie mam jakoś nabożeństwa ani do ich brzmienia, ani do wirtualnych wersji, które - jak dotąd - nigdy nie brzmiały dla mnie przekonująco. Pewną nadzieję przyniosły modelowane saksofony od Audio Modeling , ale chociaż mam od nich instrumenty smyczkowe, jakoś na saksofony się dotąd nie porywałem. Głównie zresztą dlatego, że na wszelkich prezentacjach pokazywano, iż pełnię możliwości wykorzystania dadzą tylko specjalne kontrolery, a ja z obsługa manualną takowych średnio sobie radzę, zaś kontrolera "do dmuchania" nie mam póki co w ogóle. Boléro Sytuacja się zmieniła diametralnie, kiedy postanowiłem zrealizować chyba ostatni z moich "najulubieńszych" utworów orkiestrowych, czyli "Boléro" Maurice'a Ravela. Utwór sam w s...